Του Ανδρέα Μ. Καραγιάννη

Η πλειονότητα των ανθρώπων σήμερα πιστεύει ότι η δημοκρατία αποτελεί ένα απλό πολίτευμα και αδυνατούμε να δεχτούμε ότι η Δημοκρατία είναι ο προορισμός, το τέρμα, όχι το ξεκίνημα του ταξιδιού της ζωής.
Η Δημοκρατία δεν στηρίζεται απλά σε ένα ιδεολογικό υπόβαθρο γενικών αρχών, είναι απογέννημα και της προσωπικής στάσης καθενός από εμάς.
Για να ατενίσουμε το δημοκρατικό ιδέωδες πρέπει να έχουμε εσωτερικό ‘εκπολιτισμό’.
Να έχει γίνει η Δημοκρατία βίωμα πρώτα για εμάς , να έχουμε αποδεχτεί και εφαρμόσει στην καθημερινότητά μας τις θεμελιώδεις αξίες της.
Η Δημοκρατία δεν πραγματώνεται σε κάθε περίοδο εκλογικής αναμέτρησης , αλλά στα καθημερινά, στη συναναστροφή μας με τους συνανθρώπους μας.
Ο σεβασμός του ‘άλλου’,, της ιδεολογίας του, των αρχών του, η αποδοχή του διαφορετικού, η σεμνότητα, η απλότητα, η ειλικρίνεια, ο αλτρουισμός, η δύναμη της ψυχής να παλέψει και να στηλιτεύσει την αδικία και την εκμετάλλευση, συνθέτουν τους ιδεολογικούς πυλώνες της Δημοκρατίας.
Ορθάνοιχτα πρέπει σήμερα να έχουμε τα μάτια της ψυχής, διότι η Δημοκρατία, παγκόσμια περνάει κρίση τεραστίων διαστάσεων.
Και τούτο διότι αφενός καλείται να κυβερνήσει ωκεάνια ανθρώπινα σύνολα, απρόσωπα, πράγμα που υπερβαίνει τα ‘φυσικά’ της μέτρα και αφετέρου διότι την αντιπαλεύει η εσωτερική πραγματικότητα κάθε μεμονωμένου ατόμου που δεν διαθέτει την ωριμότητα και τη θέληση να τη δικαιώσει.
Ο εσωτερικός εξανθρωπισμός επιβάλλεται να συμπορευτεί με τον τεχνολογικό θρίαμβο για να υπηρετήσουν τον άνθρωπο ώστε να δικαιώσει με τη σειρά του τη Δημοκρατία που είναι το μόνο πολίτευμα που συνάδει με την ανθρώπινη ιδιότητά του.